در همایش امروز در دانشگاه منونایت وینپیگ این سوال از سوی یکی از حضار مطرح شد: دنیای امروز دنیای تغییر است. تغییر در سبک زندگی در مذهب در ملیت در ارزشها در مد پوشش و آرایش تغییر در طبیعت در صنعت و از همه اینها مهمتر تغییر در جنسیت. این تغییرات محصول آزادی است. از نگاه شما این تغییرات به خصوص تغییر در جنسیت و هویت مجاز است؟ تا چه اندازه؟
سخنرانان پاسخ های گوناگون دادند. بعضی ها با هر تغییری موافق بودند و این را مقتضای آزادی بشر میدانستند. بعضی مخالف این تغییرات بودند و معتقدبودند این تغییرات موجب بحران هویت می شود.
پاسخی که بنده دادم این بود: تغییر به خودی خود نه بد است نه خوب. ممکن است بعضی تغییرات خوب و لازم باشند برخی غیر مجاز باشند. باید معیاری داشته باشیم برای داوری در این زمینه. در غیر این صورت پاسخ ما منطقی نخواهد داشت. معیاری که بنده طرح می کنم این است. ماباید تعریف و تصویری از کمال و سعادت انسان داشته باشیم. هر تغییری که مارا به کمال نهایی ما نزدیک کند مثبت و لازم است. هرتغییری که ما را از کمال حقیقی ما دور کند منفی و نامطلوب است و تغییری که از این جهت خنثی باشد از نظر حکم نیز خنثی است. اما نکته بعد این است که کمال حقیقی انسان چیست. کمال حقیقی در نزدیک شدن به منبع کمال یعنی خداوند است. بنابراین هر تغییری که ما را به خدا نزدیک کند مثبت و مطلوب است و آن که ما را از خدا دور می کند نامطلوب است. اما از کجا بفهمیم چه چیزی مارا به خدا نزدیک و چه چیزی ما را از خدا دور می کند؟ پاسخ روشن است. دین و شریعت الهی برای بیان همین حقیقت است.